Bir balaca sarı köynək.

Cəh-cəhindən duyulurdu,

Başına bəla gələcək.

Bir şərarət kənd uşağə,

Otladırdı quzu-qoyun.

Şapand-qaya tavlayaraq,

Çıxardırdı minlər oyun.

Köşənləri gəzə-gəzə,

Gəlib çatdı o çəmənə.

Gördüki bir sarı köynək,

Səs salıbdı cəh-cəhilə.

Qulaqların şaxlayaraq,

Dinlədi o quşun səsin.

Sanki deyir sözlərini,

Dali verdən öz nəfəsin.

Səs ardıca gəzdi-gəzdi,

Toxdadı ta bala quşa.

Bir sap çəkib şapandından,

Vurdu onun qıçın daşa.

Topladı bir baş quzunu,

Günəş dağda əyiləndə.

İplə quşu sallayaraq,

Sürü ilə gəldi kəndə.

Uşaq evdə sevinərək

Anasından qərbil aldı.

İçinə də səpib buğda,

Arasına quşu saldı.

Qərbil içrə, buğda üzrə,

Bir qab duru su da qoydu.

Bir şədərə qapaq edib,

Dövrəsini iplə hördü.

Gecə boyu sarı köynək,

Yatmadan səs-səda saldı.

Səhər onu dolu görüb,

Uşaq dərin fikrə daldı...